تاریخچه پیدایش جوراب و کاربرد آن در جوامع مختلف

جوراب ، یکی از اقلام ضروری لباس های اساسی ، نه تنها یک ماده پوششی است ، بلکه یک لباس فوق العاده مهم برای سلامت انسان محسوب می شود. جوراب ها کوتاه ترین طول عمر را در بین البسه ای که مردم مصرف می کنند ، دارند.

تاریخچه پیدایش جوراب به دوران باستان بر می گردد ، البته در بافت ها و شکل های مختلف نسبت به امروز. وقتی تاریخ پیدایش جوراب مورد بررسی قرار می گیرد ، اولین منبع مکتوب مربوط به شاعر یونان باستان حسیدوس (قرن 8 پیش از میلاد) است که از پوشش کفش (پیلو) که از موی حیوانات بافته شده بود صحبت می کرد.

علاوه بر این ، جوراب های نمدی یافت شده در قرن 5 قبل از میلاد در آناتولی ثابت می کند که سنت جوراب بر اساس دوران قدیم در میان ترکان شایع بوده است. جوراب های مشابه را می توان در کشورهای بالکان در ترکمنستان یافت.

همچنین می توانیم آن را در جوامعی که با گله های خود زندگی می کردند و در یونان سرگردان بودند مشاهده کنیم.

پیدایش جوراب غیر الاستیک

رومی ها نوارهای چرمی یا پارچه ای را دور پا ، مچ پا و پاهای خود می پیچیدند. برای اولین بار در قرن دوم میلادی ، نوعی جوراب غیر الاستیک از پارچه ، نمد یا پوست حیوانات استفاده شد. جوراب های بافتنی متعلق به قرن سوم تا ششم میلادی در مقبره های مصر باستان پیدا شده است. جوراب های بافتنی دستی در قرن 17 به شکل فعلی خود رسید.

تولد جوراب ساق بلند

اولین دستگاه جوراب بافی

تا اواخر قرن شانزدهم ، جوراب ساق بلند با دست بافت می شد. اولین بافندگی جوراب در سال 1589 در انگلستان ساخته شد. جوراب ها پس از آن که ویلیام لی ، کشیش انگلیسی در روستای کالورتون اولین دستگاه بافندگی را اختراع کرد ، ماشینی شدند. نکته جالب این است که یک داستان عاشقانه در پشت اختراع لی وجود دارد.

هدف اختراع ویلیام لی

لی عاشق دختر فقیری می شود که او در زمان تحصیل در دانشگاه کمبریج ملاقات کرده بود ، بلافاصله می خواهد ازدواج کند. اما نامزدش مجبور است تمام شب جوراب را با دست ببافد تا بتواند از خانه اش حمایت کند.

لی به دنبال این است که با پیروی از حرکات دست ، تکنیک بافت سریع جوراب را سریع تر توسعه دهد تا معشوقه اش از این کار سخت خارج شود.

ویلیام لی متوجه می شود که برای ایجاد حلقه با پنبه ای که در بافندگی دست استفاده می شود ، استفاده از انگشتان ضروری است. برای انجام این کار روی دستگاه ، لی سنجاق ایمنی را در نظر می گیرد. اختراع لی اساس فناوری بافندگی امروزی را تشکیل می دهد.

پشتکار لی

لی روی نوع جدیدی از ماشین کار می کند که به اندازه کافی نازک است و می تواند از ابریشم استفاده کند. دستگاه جدید آنقدر پیشرفته است که می تواند 20 بخیه در هر اینچ بچرخاند.

لی به همراه برادرش سعی کردند اقتصاد فرانسه را بهبود بخشند. وی به دعوت هنری در روئن فرانسه مستقر شد. به مدت 8 سال جوراب تولید می کند. لی توسط پادشاه فرانسه پذیرفته شد و حق ثبت اختراع دستگاه خود را دریافت کرد.

او در 16 فوریه 1612 با پیر دو کاکس برای تولید ماشین های بافندگی جوراب بافی قرارداد بست. بنابراین ، اولین تولید تجاری دستگاه جوراب بافی در فرانسه انجام شد. آخرین سند مکتوب در مورد لی ، یک سند فرانسوی به تاریخ 1615 است که او مردی بوده که در روئن زندگی می کرده و به کار بافندگی جوراب زنانه مشغول بوده است.

پس از مرگ اولین مخترع لی

پس از مرگ لی ، Fournier شروع به ساخت جوراب ساق بلند ابریشمی در لیون (فرانسه) کرد. اگرچه اختراع لی تولید جوراب را تسریع نکرد ، اما جوراب های ابریشمی دستباف که با گلدوزی و سنگ تزئین شده بود ، سالها به کار خود ادامه داد ، به ویژه در اروپایی های اشرافی. پس از لی ، لازم بود یک قرن دیگر منتظر توسعه تکنیک بافندگی جوراب بمانیم.

در نیمه دوم قرن 19 ، ماشین لی توسعه یافت و دستگاه بسته بندی آهنی معرفی شد. پس از این دستگاه پنبه ، سیستم ماشین به جای صنایع دستی استفاده گردید. این دستگاه با وزن 10 تن ، شامل 150-100 هزار قطعه بود و می توانست دو جین جوراب را با هم ببافد. در دستگاه پنبه ، سوزن ها به صورت عمودی قرار گرفته اند.

فرایند صنعتی شدن

جوراب های بدون درز بر روی ماشین های دایره ای ساخته شده در اواسط قرن نوزدهم بافته شد. از آنجا که تعداد حلقه ها را نمی توان در طول بافندگی افزایش یا کاهش داد ، تولید جوراب به شکل لوله های مستقیم برای نزدیک به 100 سال ادامه یافت.

فرایند فناوری در قرن بیستم

استفاده از نایلون در جوراب

قرن بیستم دوره زمانی بسیاری از نوآوری های پیشگامانه بود. در 28 فوریه 1935 ، ویلمینگتون (دلاور ، ایالات متحده) انجمن صنایع شیمیایی آمریکا اولین الیاف نایلونی را توسعه داد.

محبوبیت جوراب نایلونی

در دهه 1920 جوراب های شفاف از ابریشم یا ابریشم مصنوعی ساخته می شد و به قسمت بالای ران ختم می شد. پس از دهه 1930 ، از نایلون در تولید این جوراب ها استفاده شد. پس از این تاریخ ، جوراب های نایلونی ، که به بخشی ضروری از لباس زنان تبدیل شد ، تا دهه 1960 به محبوبیت خود ادامه داد.

چند سال پس از توسعه مواد جدید ، اولین جوراب ساخته شده از نایلون در ویلمینگتون معرفی شد. بدین ترتیب جوراب نایلونی تجاری موفق متولد شد.

تولد جوراب شلواری

جوراب شلواری برای اولین بار در سال 1959 توسط آلن گانت ارشد در آمریکا اختراع شد و توسط شرکت Glen Raven Mills در کارولینای شمالی تولید شد. توسعه ماشین های بافندگی دایره ای ، کار دست را کاهش داد و ساخت جوراب بدون درز را امکان پذیر کرد.

شرکت گلن ریون میلز اولین جوراب شلواری بدون درز را در سال 1965 معرفی کرد. این لباس با ترکیب شورت و جوراب ساق بلند جلب توجه زیادی کرد ، و به ویژه با مد کوتاه دامن زده ، در دهه 1960 به سرعت گسترش یافت و جای جوراب نایلونی را گرفت.